سلامت روج و جسم

علل

مانند بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان، اختلال اضطراب اجتماعیاحتمالاً از تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی و محیطی ناشی می‌شود. علل احتمالی عبارتند از:

• صفات ارثی اختلالات اضطرابی معمولا در خانواده‌ها ایجاد می‌شود. با این حال، کاملاً مشخص نیست که چه مقدار از این ممکن است به دلیل ژنتیک باشد و چه مقدار به دلیل رفتار آموخته شده است.
• ساختار مغز. ساختاری در مغز به نام آمیگدال (uh-MIG-duh-luh) ممکن است در کنترل پاسخ ترس نقش داشته باشد. افرادی که آمیگدال بیش فعال دارند ممکن است واکنش ترس شدیدی داشته باشند که باعث افزایش اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی می‌شود.
• محیط زیست. اختلال اضطراب اجتماعیممکن است یک رفتار آموخته شده باشد - برخی افراد ممکن است پس از یک موقعیت اجتماعی ناخوشایند یا شرم آور دچار اضطراب قابل توجهی شوند. همچنین، ممکن است بین اختلال اضطراب اجتماعی و والدینی که رفتار اضطرابی را در موقعیت‌های اجتماعی مدل می‌کنند یا نسبت به فرزندان خود کنترل‌تر یا بیش از حد محافظت می‌کنند، ارتباط وجود داشته باشد.

عوامل خطر

عوامل متعددی می‌توانند خطر ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعیرا افزایش دهند، از جمله:

• سابقه خانوادگی. اگر والدین یا خواهر و برادرهای بیولوژیکی شما این بیماری را داشته باشند، احتمال ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعیبیشتر است.
• تجربیات منفی کودکانی که مسخره کردن، قلدری، طرد شدن، تمسخر یا تحقیر را تجربه می‌کنند، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعیباشند. علاوه بر این، سایر رویدادهای منفی در زندگی، مانند تعارضات خانوادگی، تروما یا سوء استفاده ممکن است با این اختلال همراه باشد.
• خلق و خوی. کودکانی که در مواجهه با موقعیت‌ها یا افراد جدید خجالتی، ترسو، گوشه‌گیر یا محدود هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.
• مطالبات اجتماعی یا کاری جدید علائم اختلال اضطراب اجتماعیمعمولاً در سال‌های نوجوانی شروع می‌شود، اما ملاقات با افراد جدید، سخنرانی در جمع یا ارائه یک کار مهم ممکن است برای اولین بار علائم را ایجاد کند.
• داشتن ظاهر یا وضعیتی که جلب توجه می‌کند. به عنوان مثال، تغییر شکل صورت، لکنت زبان یا لرزش ناشی از بیماری پارکینسون می‌تواند احساس خودآگاهی را افزایش دهد و ممکن است باعث ایجاد اختلال اضطراب اجتماعیدر برخی افراد شود.