شرکای زوج درمانی به دلایل مختلف این کار را انجام می‌دهند. اغلب، اینها شامل چالش‌های ارتباطی می‌شوند. درگیری‌های مکرر یا شدید؛ اختلاف نظرهای مداوم در مورد مسائل مالی، تربیت فرزند، تقسیم کار یا سایر نگرانی‌های روزمره؛ یا چالش‌های مربوط به رابطه جنسی و صمیمیت. خیانت یک یا هر دو طرف نیز می‌تواند زوج را به دنبال درمان سوق دهد.
بسیاری از زوج‌هایی که در آستانه جدایی هستند به دنبال درمان می‌روند، یا برای تعیین اینکه آیا می‌توان رابطه را نجات داد یا برای اینکه جدایی را به سالم‌ترین و کم مخرب‌ترین راه ممکن هدایت کنند. رویکرد دوم ممکن است به ویژه برای زوج‌هایی با فرزندانی که می‌خواهند به طور موثر والدین مشترک داشته باشند، ارزشمند باشد. وارد شدن به زوج درمانیبه این معنا نیست که یک زوج قرار است از هم جدا شوند، اگرچه زوج‌ها ممکن است در طول دوره درمان تشخیص دهند که انحلال مسالمت آمیز برای هر دو طرف بهترین است.
زوج‌درمانی همچنین ممکن است در صورتی مفید باشد که یک یا هر دو طرف از مشکلات سلامت جسمانی، اضطراب ، افسردگی ، سوء مصرف مواد ، PTSD یا چالش‌های مرتبط رنج ببرند، زیرا این مسائل می‌توانند ارتباط را مختل کنند یا بین شریک‌ها اختلاف ایجاد کنند. در چنین مواردی، شریک یا شریک آسیب دیده نیز ممکن است درمان فردی را دنبال کند.
زوج درمانیممکن است در موارد خشونت خانگی یا انواع دیگر آزار عاطفی یا جنسی مورد استفاده قرار گیرد . با این حال، بسیاری از سازمان‌های خشونت خانگی، از جمله خط تلفن ملی خشونت خانگی، ادعا می‌کنند که زوج درمانیبه تنهایی نمی‌تواند سوء استفاده را برطرف کند. هر کسی که در اطراف شریک زندگی خود احساس ناامنی می‌کند تشویق می‌شود که با پلیس یا یک سازمان پشتیبانی محلی تماس بگیرد. در ایالات متحده، با شماره 1-800-799-SAFE (7233) تماس بگیرید.