سلامت روج و جسم

روانپزشکان و روانشناسانکلینیک مایو در مراقبت بالینی از بیماری‌های روانی در افراد در هر سنی پیشرو هستند. آنها از طریق تیمی‌از متخصصان، که ممکن است شامل روانپزشکان، روانشناسان، پرستاران، مددکاران اجتماعی، فیزیوتراپیست‌ها، کاردرمانگر و غیره باشند، مراقبت‌های خود را بر اساس نیازهای دقیق شما انجام می‌دهند.

بخش روانپزشکی و روانشناسیکلینیک مایو در تیم‌های پزشکی و جراحی در سراسر کلینیک مایو ادغام شده است. متخصصان می‌توانند مراقبت‌های تخصصی را برای پیچیده‌ترین شرایط روان‌پزشکی ارائه دهند، در حالی که اطمینان حاصل می‌کنند که هر گونه بیماری همراه پزشکی توسط متخصصان در سطح جهانی درمان می‌شود.

ما به عنوان یکی از بزرگترین گروه‌های درمان روانپزشکی در ایالات متحده، تقریباً در همه جنبه‌های پزشکی روانپزشکی، از جمله شرایط رایج، پیچیده و نادر، تخصص داریم. نزدیک به 150 روانپزشک و روانشناس ما توسط صدها پرسنل بهداشتی متحد پشتیبانی می‌شوند، بنابراین ما می‌توانیم مراقبت‌های خود را مطابق با نیازهای شما انجام دهیم.

کلینیک مایو به شما ارائه می‌دهد:

• تخصص و تجربه. متخصصان دارای گواهی هیئت مدیره در بخش روانپزشکی و روانشناسیانواع اختلالات مانند افسردگی، اختلال دوقطبی، اعتیاد و دردهای مزمن و همچنین برخی از نادرترین و چالش برانگیزترین شرایط را درمان می‌کنند.
• رویکرد تیمی، متناسب با نیازهای شما. کارشناسان مایو کلینیک ارزیابی‌های جامعی را برای ارزیابی نگرانی‌های روانی و فیزیکی ارائه می‌دهند. تیمی‌از متخصصان پزشکی برای تعیین اهداف، توسعه یک برنامه سفارشی بر اساس نیازهای شما و نظارت بر پیشرفت با شما همکاری خواهند کرد.
• درمان‌های نوآورانه بر اساس آخرین تحقیقات. متخصصان روانپزشکی و روانشناسیفعالانه در آموزش و پژوهش شرکت می‌کنند. این کار با کمک به آخرین دانش و درمان‌های نوآورانه از مراقبت از بیمار پشتیبانی می‌کند.
• مراقبت برجسته کلینیک مایو در روچستر، مینه سوتا، در میان بهترین بیمارستان‌ها برای روانپزشکی توسط US News & World Report رتبه بندی شده است.

مراقبت یکپارچه

رویکرد سلامت رفتاری یکپارچه مایو کلینیک یک مدل ارائه مراقبت‌های بهداشتی نوآورانه است که مراقبت‌های اولیه و بخش روانپزشکی و روانشناسیرا در محیط مراقبت‌های اولیه ادغام می‌کند.

متخصصان بهداشت رفتاری در کنار تیم‌های مراقبت‌های اولیه، پزشکی خانواده و کودکان کار می‌کنند. اهداف این مدل ارائه خدمات بهداشتی رفتاری مقرون به صرفه، قابل دسترس و مبتنی بر شواهد به بیماران در سراسر کلینیک مایو است.

روانپزشکان و روانشناسان کلینیک مایو بخشی از تیم مراقبت از بیماران مایو می‌شوند که علاوه بر مشکلات یا بیماری‌های پزشکی دیگر دارای اختلالات روانپزشکی هستند. این بخش با سایر برنامه‌ها و خدمات در کلینیک مایو همکاری نزدیک دارد، مانند:

• جراحی چاقی
• عصب شناسی رفتاری
• داروی خواب
• مرکز کودکان
• مرکز جامع سرطان
• غدد درون ریز
• برنامه سلامت اجرایی
• گوارش و کبد
• داخلی عمومی
• مغز و اعصاب
• جراحی مغز و اعصاب
• مرکز وابستگی به نیکوتین
• طب فیزیکی و توانبخشی
• مراقبت‌های اولیه
• کلینیک مراقبت تخصصی ترنسجندر و اینترسکس
• مرکز پیوند
• سلامت زنان

فروید ناخودآگاه را مخزن امیال، افکار و خاطراتی توصیف کرد که در زیر سطح آگاهی خودآگاه قرار دارند. او معتقد بود که این تأثیرات ناخودآگاه اغلب می‌تواند منجر به پریشانی و اختلالات روانی شود.

ما به عنوان والدین همیشه بهترین‌ها را برای فرزندانمان می‌خواهیم و این شامل مراقبت از سلامت روان و رفاه عاطفی آنها نیز می‌شود. با این حال، تشخیص اینکه چه زمانی ممکن است فرزند شما به کمک حرفه‌‌‌ای نیاز داشته باشد، می‌تواند چالش برانگیز باشد. خبر خوب این است که مداخله زودهنگام از طریق درمان می‌تواند تأثیر مثبت قابل توجهی بر زندگی کودک داشته باشد. در این پست وبلاگ، پنج نشانه را بررسی خواهیم کرد که نشان می‌دهد فرزند شما ممکن است از دیدن یک درمانگر سود ببرد، و در مورد اینکه چگونه درمان برای کودکانمی‌تواند به رفع این نگرانی‌ها کمک کند، بحث خواهیم کرد.

فواید درمان برای کودکاندر سنین مختلف

درمان برای کودکانبسته به سن و نیازهای خاص آنها می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد. مهم است که به یاد داشته باشید که درمان برای کودکان متناسب با مرحله رشد آنها است. همچنین به گونه‌‌‌ای طراحی شده است که برای نیازهای منحصر به فرد آنها جذاب و موثر باشد. در اینجا برخی از اصول و مزایای درمان برای کودکان در سنین مختلف آورده شده است:

• کودکان پیش دبستانی (سنین 3 تا 5 سال): در این مرحله، بازی درمانی اغلب مؤثرترین رویکرد است. بازی درمانی به کودکان این امکان را می‌دهد که احساسات و عواطف خود را از طریق بازی ابراز کنند که یک شکل طبیعی ارتباط برای آنهاست. مزایا شامل بهبود تنظیم عاطفی، افزایش مهارت‌های ارتباطی و استراتژی‌های مقابله بهتر برای مقابله با استرس یا اضطراب است.
• کودکان در سنین مدرسه (6 تا 12 سال): درمان شناختی- رفتاری (CBT)، بازی درمانی و هنر درمانی از رویکردهای درمانی رایج برای این گروه سنی هستند. این درمان‌ها به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های حل مسئله، ایجاد عزت نفس و بهبود تنظیم هیجانی را توسعه دهند. علاوه بر این، آنها می‌توانند نگرانی‌های خاصی مانند اضطراب، افسردگی یا مسائل رفتاری را برطرف کنند.
• نوجوانان (13 تا 18 سال): علاوه بر CBT، نوجوانان ممکن است از سایر رویکردهای درمانی مانند رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) یا گروه درمانی بهره مند شوند. این درمان‌ها می‌توانند به نوجوانان کمک کنند تا چالش‌های دوران نوجوانی را پشت سر بگذارند، هویت شخصی سالمی‌ایجاد کنند و روابط قوی با همسالان و اعضای خانواده ایجاد کنند.

صرف نظر از سن کودک شما، مزایای درمان می‌تواند قابل توجه باشد. مداخله زودهنگام می‌تواند از تشدید مسائل جلوگیری کند. همچنین ابزار و حمایتی را که کودک شما برای عبور از چالش‌های زندگی نیاز دارد، فراهم می‌کند.

اگر فرزند شما یک یا چند مورد از این پنج علامت را نشان دهد، ممکن است از مراجعه به درمانگرسود ببرد.

علامت 1: تغییرات ناگهانی یا شدید در رفتار

کودکان نیز مانند بزرگسالان می‌توانند طیف وسیعی از احساسات و رفتارها را تجربه کنند. با این حال، اگر متوجه فرزند خود شدید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که درمان را در نظر بگیرید:

• کناره گیری ناگهانی از خانواده و دوستان
• از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که قبلاً از آنها لذت می‌بردند
• تهاجمی‌تر یا تحریک پذیرتر شدن

این تغییرات رفتاری می‌تواند نتیجه اضطراب ، افسردگی ، غم و اندوه، تروما یا حتی ADHD باشد . درمان می‌تواند با شناسایی علت اصلی تغییرات رفتاری و ارائه راهبردهای مقابله‌‌‌ای و حمایت برای کمک به کودک شما برای غلبه بر این چالش‌ها کمک کند.

علامت 2: غم و اندوه یا اضطراب مداوم

در حالی که طبیعی است که کودکان هر از گاهی احساس غمگینی یا مضطرب کنند، غم و اندوه یا اضطراب مداوم می‌تواند نشانه‌‌‌ای باشد که کودک شما به کمک حرفه‌‌‌ای نیاز دارد. مراقب باشید:

• گریه مکرر
• نگرانی یا ترس بیش از حد
• اجتناب از موقعیت‌ها یا مکان‌های خاص

اگر درمان نشود، غم و اندوه یا اضطراب مداوم می‌تواند بر عملکرد تحصیلی و روابط کودک تأثیر بگذارد و حتی می‌تواند منجر به ایجاد مکانیسم‌های مقابله‌‌‌ای ناسالم شود. رویکردهای درمانی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT)، بازی درمانی، و خانواده درمانی می‌توانند به رفع این مسائل کمک کنند و ابزارهایی را که برای مدیریت مؤثر احساسات کودک نیاز دارند، در اختیار او قرار دهند.

درباره برنامه روانپزشکی کودک و نوجوان ما بیشتر بدانید.

علامت 3: مشکل در عملکرد مدرسه و تحصیلی

مدرسه می‌تواند برای بسیاری از کودکان محیطی چالش برانگیز باشد، اما اگر فرزند شما با کاهش نمرات دست و پنجه نرم می‌کند، در تمرکز یا تکمیل تکالیف مشکل دارد، یا مکرراً از مدرسه شکایت می‌کند، ممکن است زمان آن رسیده باشد که به درمان فکر کنید.

ناتوانی‌های یادگیری، چالش‌های اجتماعی، و اضطراب یا استرس، همگی می‌توانند به مبارزات تحصیلی کمک کنند. درمان می‌تواند با شناسایی علل ریشه‌‌‌ای این مسائل کمک کند. این می‌تواند به ایجاد اعتماد به نفس و عزت نفس و همچنین آموزش مهارت‌های مقابله موثر و حل مسئله کمک کند.

علامت 4: تغییر در الگوهای خواب یا عادات غذایی

تغییر ناگهانی در الگوی خواب یا عادات غذایی کودک شما نیز می‌تواند نشانه‌‌‌ای از اشتباه باشد. علائمی‌که باید مراقب آنها بود عبارتند از:

• بی خوابی یا مشکلات خواب
• خواب زیاد
• کاهش یا افزایش وزن قابل توجه
• تغییرات اشتها

این تغییرات ممکن است به دلیل افسردگی ، اضطراب ، اختلالات خوردن یا اختلالات خواب باشد. درمان می‌تواند با ایجاد عادات و روال‌های سالم، پرداختن به عوامل عاطفی موثر در این تغییرات و ادغام حمایت خانواده در صورت لزوم کمک کند.

علامت 5: کناره گیری اجتماعی یا مشکل در روابط با همسالان

ارتباطات اجتماعی قوی برای رفاه عاطفی کودک ضروری است. اگر فرزند شما علاقه‌ای به فعالیت‌های اجتماعی نشان نمی‌دهد، با دوستی‌ها مشکل دارد، یا در برقراری ارتباط یا درک نشانه‌های اجتماعی مشکل دارد، درمان ممکن است مفید باشد.

اضطراب اجتماعی، اختلال طیف اوتیسم و ​​تجربیات آسیب زا همگی می‌توانند به چالش‌های اجتماعی کمک کنند. درمان می‌تواند با توسعه مهارت‌های ارتباطی، ایجاد اعتماد به نفس و انعطاف پذیری و رسیدگی به نگرانی‌های عاطفی زمینه‌‌‌ای به بهبود مهارت‌ها و روابط اجتماعی کمک کند.

مراحل بعدی: شروع درمان برای کودکان

اگر هر یک از این علائم را در کودک خود تشخیص داده اید، ممکن است از خود بپرسید که در مرحله بعد چه کاری انجام دهید. در اینجا چند مرحله برای کمک به شما برای شروع آورده شده است:

1. با پزشک اطفال خود مشورت کنید: نگرانی‌های خود را با متخصص اطفال کودک خود در میان بگذارید. آنها می‌توانند راهنمایی ارائه دهند، هر گونه مسائل پزشکی اساسی را رد کنند و به متخصصان سلامت روان ارجاع دهند.
2. درمانگران تحقیق: به دنبال درمانگرانی باشید که در کار با کودکان تخصص دارند و در رسیدگی به نگرانی‌های خاصی که شما شناسایی کرده اید تجربه دارند. می‌توانید توصیه‌هایی از دوستان، خانواده یا پزشک اطفال خود بخواهید، یا فهرست‌های آنلاین و انجمن‌های حرفه‌‌‌ای را جستجو کنید.
3. با درمانگران بالقوه مصاحبه کنید: قبل از اینکه با یک درمانگر متعهد شوید، یک جلسه مشاوره اولیه را برنامه ریزی کنید تا مطمئن شوید که آنها برای کودک شما مناسب هستند. در مورد تجربه، رویکرد درمانی، و هر آموزش اضافی که در کار با کودکان دیده اند، بپرسید.
4. فرزندتان را درگیر کنید: در صورت امکان، فرزندتان را در فرآیند انتخاب درمانگر مشارکت دهید. این می‌تواند به آنها کمک کند احساس راحتی بیشتری داشته باشند و در سفر درمانی خود سرمایه گذاری کنند.
5. صبور باشید و حمایت کنید: ممکن است طول بکشد تا کودک شما یک رابطه قابل اعتماد با درمانگر خود ایجاد کند و بهبودهایی را ببیند. در طول فرآیند حمایت و تشویق کنید و یک خط ارتباطی باز با درمانگر برای نظارت بر پیشرفت داشته باشید.

---

شناخت علائمی‌که نشان می‌دهد کودک شما ممکن است به درمان نیاز داشته باشد، یک گام اساسی در حمایت از سلامت روان او است. با جستجوی کمک حرفه‌‌‌ای در صورت نیاز، به فرزند خود قدرت می‌دهید تا بر چالش‌ها غلبه کند و زندگی شادتر و سالم تری را تجربه کند. به یاد داشته باشید که مداخله زودهنگام می‌تواند مزایای ماندگاری داشته باشد و هر چه زودتر به این نگرانی‌ها رسیدگی کنید، نتیجه بهتری برای فرزندتان خواهید داشت. با حمایت مناسب، فرزند شما می‌تواند هم از نظر عاطفی و هم از نظر اجتماعی رشد کرده و رشد کند و او را برای آینده‌‌‌ای روشن تر آماده کند.

به طور کلی، یک کودک نباید تشخیص اختلال کمبود توجه/بیش فعالیرا دریافت کند، مگر اینکه علائم اصلی ADHD در اوایل زندگی - قبل از 12 سالگی - شروع شود و مشکلات قابل توجهی را در خانه و مدرسه به طور مداوم ایجاد کند.

آزمایش خاصی برای ADHD وجود ندارد ، اما تشخیص احتمالاً شامل موارد زیر است:

• معاینه پزشکی، برای کمک به رد سایر علل احتمالی علائم
• جمع آوری اطلاعات، مانند هر گونه مسائل پزشکی فعلی، سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی، و سوابق مدرسه
• مصاحبه یا پرسشنامه برای اعضای خانواده، معلمان فرزندتان یا سایر افرادی که کودک شما را به خوبی می‌شناسند، مانند پرستاران، پرستاران کودک و مربیان.
• معیارهای ADHD از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM-5 ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا
• مقیاس‌های رتبه بندی ADHD برای کمک به جمع آوری و ارزیابی اطلاعات در مورد فرزند شما

تشخیص ADHD در کودکان خردسال

اگرچه گاهی اوقات علائم ADHD می‌تواند در کودکان پیش دبستانی یا حتی کودکان کوچکتر ظاهر شود، تشخیص این اختلال در کودکان بسیار کوچک دشوار است. این به این دلیل است که مشکلات رشدی مانند تاخیر زبان را می‌توان با ADHD اشتباه گرفت .

بنابراین، کودکانی که در سنین پیش دبستانی یا کمتر مشکوک به ADHD هستند، بیشتر به ارزیابی توسط یک متخصص، مانند روانشناس یا روانپزشک، آسیب شناس گفتار، یا متخصص اطفال نیاز دارند.

سایر شرایطی که شبیه ADHD هستند

تعدادی از شرایط پزشکی یا درمان آنها ممکن است علائم و نشانه‌هایی مشابه علائم ADHD ایجاد کند . مثالها عبارتند از:

• مشکلات یادگیری یا زبان
• اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اضطراب
• اختلالات تشنجی
• مشکلات بینایی یا شنوایی
• اختلال طیف اوتیسم
• مشکلات پزشکی یا داروهایی که بر تفکر یا رفتار تأثیر می‌گذارد
• اختلالات خواب
• آسیب مغزی

درمان

درمان‌های استاندارد ADHD در کودکان شامل داروها، رفتار درمانی، مشاوره و خدمات آموزشی است. این درمان‌ها می‌توانند بسیاری از علائم ADHD را تسکین دهند ، اما آن را درمان نمی‌کنند. ممکن است مدتی طول بکشد تا مشخص شود چه چیزی برای فرزند شما بهتر است.

داروهای محرک

در حال حاضر، داروهای محرک (محرک‌های روانی) رایج‌ترین داروهایی هستند که برای ADHD تجویز می‌شوند . به نظر می‌رسد محرک‌ها سطوح مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده‌های عصبی را تقویت و متعادل می‌کنند. این داروها به بهبود علائم و نشانه‌های بی‌توجهی و بیش‌فعالی کمک می‌کنند - گاهی اوقات به طور موثر در مدت زمان کوتاهی.

مثالها عبارتند از:

• آمفتامین‌ها اینها عبارتند از دکستروآمفتامین (دکسدرین)، دکستروآمفتامین-آمفتامین (Adderall XR، Mydayis) و لیسدگزامفتامین (Vyvanse).
• متیل فنیدیت‌ها اینها عبارتند از متیل فنیدات (کنسرتا، ریتالین، دیگران) و دکس متیل فنیدات (فوکالین).

داروهای محرک در اشکال کوتاه اثر و طولانی اثر در دسترس هستند. یک چسب طولانی اثر متیل فنیدات (Daytrana) موجود است که می‌توان آن را روی لگن قرار داد.

دوز مناسب از کودکی به کودک دیگر متفاوت است، بنابراین یافتن دوز صحیح ممکن است کمی‌طول بکشد. و در صورت بروز عوارض جانبی قابل توجه یا در زمان بلوغ کودک، ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشد. از پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی محرک‌ها بپرسید.

داروهای محرک و برخی خطرات سلامتی

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که استفاده از داروهای محرک ADHD با مشکلات قلبی خاص ممکن است نگران کننده باشد و خطر برخی علائم روانپزشکی ممکن است هنگام استفاده از داروهای محرک افزایش یابد.

• مشکلات قلبی. داروهای محرک ممکن است باعث افزایش فشار خون یا ضربان قلب شوند، اما افزایش خطر عوارض جانبی جدی یا مرگ ناگهانی هنوز ثابت نشده است. با این حال، پزشک باید قبل از تجویز یک داروی محرک، کودک شما را از نظر هر گونه بیماری قلبی یا سابقه خانوادگی بیماری قلبی ارزیابی کند و کودک شما را در طول مصرف محرک تحت نظر داشته باشد.
• مشکلات روانی. داروهای محرک به ندرت ممکن است خطر بی قراری یا علائم روان پریشی یا شیدایی را با استفاده از داروهای محرک افزایش دهند. اگر فرزندتان در هنگام مصرف داروهای محرک، رفتارهای ناگهانی جدید یا بدتر شد یا چیزهایی را دید یا شنید که واقعی نیستند، فوراً با پزشک تماس بگیرید.

---

آیا نمی‌دانید شغل روانشناسان کودکواقعا چگونه است؟

شما به جای مناسب آمده اید.

به خواندن ادامه دهید تا اطلاعات دقیقی در مورد کاری که روانشناسان کودکانجام می‌دهند، از جمله نوع کاری که روزانه به آنها محول می‌شود، صنایعی که در آن کار می‌کنند و مهارت‌های خاص مورد نیاز برای یک حرفه موفق را بیابید.

---

بررسی اجمالی و توصیف روانشناسان کودک

بیایید با نگاهی به توضیحات ساده و عناوین شغلی پرطرفدار با اصول اولیه روانشناس کودک شروع کنیم.

روانشناسان کودک، اختلالات روانی و عاطفی افراد را از طریق مشاهده، مصاحبه و تست‌های روانشناختی ارزیابی، تشخیص و درمان می‌کنند. به افراد مبتلا به پریشانی یا ناسازگاری کمک کنید تا مشکلات خود را از طریق دانش خود از تاریخچه مورد، مصاحبه با بیماران و تئوری درک کنند. ارائه خدمات مشاوره فردی یا گروهی برای کمک به افراد در دستیابی به رشد و سازگاری فردی، اجتماعی، آموزشی و شغلی موثرتر. ممکن است برنامه‌های اصلاح رفتار طراحی کند و با پرسنل پزشکی در مورد بهترین درمان برای بیماران مشورت کند.

افسردگییک مشکل جدی برای سلامتی است و باید توسط یک پزشک واجد شرایط مدیریت شود. پزشک عمومی‌شما می‌تواند خلق و خوی شما و سلامت کلی شما را ارزیابی کند و رویکردهای درمانی را بر اساس عوامل متعددی از جمله نوع افسردگی، شدت علائم و اینکه آیا اولین دوره یا دوره عود کننده را تجربه می‌کنید، پیشنهاد می‌کند.

3 رویکرد اصلی برای درمان افسردگی وجود دارد:

• تغییرات سبک زندگی - از جمله کاهش مصرف مواد ، بهبود خواب، ورزش)
• درمان‌های روان‌شناختی - از جمله «گفتار درمانی» مانند CBT ، تمرکز حواس و درمان‌های آنلاین
• فیزیوتراپی - از جمله داروها و ECT

اغلب این درمان‌ها به صورت ترکیبی استفاده می‌شوند.

طیف وسیعی از داروها برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. پزشک شما با شما همکاری خواهد کرد تا موردی که برای شما مناسب است را بیابد. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا یک داروی ضد افسردگی به طور کامل عمل کند و اغلب پزشک ممکن است نیاز به تنظیم دوز شما داشته باشد.

مهم است که در این مدت پشتیبانی کامل دریافت کنید. اگر به پشتیبانی نیاز دارید، Beyond Blue یک خط پشتیبانی مشاوره تلفنی یا چت آنلاین رایگان و محرمانه با متخصصان بهداشت روان آموزش دیده دارد. ممکن است قبل از در دسترس بودن یک مشاور منتظر بمانید.

با همکاری با پزشک خود و استفاده از حمایت‌های موجود، شانس خوبی برای بهبود افسردگی شما وجود دارد.

آیا می‌توان از افسردگی پیشگیری کرد؟

حتی اگر در برابر افسردگی آسیب پذیرتر هستید، کارهای زیادی می‌توانید برای دور نگه داشتن علائم انجام دهید.

برخی از استراتژی‌های اثبات شده برای کمک به شما در خوب ماندن عبارتند از:

• ورزش کردن
• اجتناب از سطوح مضر الکل و سایر مواد
• داشتن خواب کافی
• کاهش اضطراب، مانند تکنیک‌های آرام سازی
• اجتماعی بمانید، بنابراین از منزوی شدن خودداری می‌کنید

عوارض افسردگی چیست؟

هنگامی‌که افسردگی بسیار شدید می‌شود، می‌توانید افکار تاریک را تجربه کنید و حتی می‌تواند منجر به خودکشی شود. اگر به خودکشی فکر می‌کنید ، صحبت با فردی که به او اعتماد دارید می‌تواند کمک کننده باشد.

اگر فردی که به او اهمیت می‌دهید افسردگی شدید دارد، علائم هشدار دهنده را یاد بگیرید ، زیرا ممکن است آنقدر احساس بدی داشته باشد که نتواند به تنهایی راه خروج را ببیند.

بیمارانی که مبتلا به اختلال وسواسناتوان کننده تشخیص داده شده اند به یک درمان انقلابی جدید در MUSC Health دسترسی دارند - تحریک مغناطیسی عمیق ترانس کرانیال یا dTMS.  

به گفته E. Baron Short، MD، MSCR ، مدیر خدمات تحریک مغز MUSC Health، MUSC Health در اوایل سال 2020 ارائه dTMS را آغاز کرد و این تنها مکان در ایالت و یکی از معدود در منطقه است که آن را ارائه می‌دهد.

DTMS اولین درمان جدید در بیش از 10 سال است که تأییدیه FDA را برای درمان OCD دریافت می‌کند و یکی از ابزارهای درمانی دیگر در برنامه تحریک مغز بین المللی شناخته شده MUSC است.

Short می‌گوید: «ما تازه شروع به یادگیری در مورد مدارهای مغز و روش‌های اصلاح مسیرهای درمان بیماری‌های عصبی-روانی کرده‌ایم. "توانایی ارائه dTMS به ما - و بیمارانمان - درمان دیگری می‌دهد که به جای داروها به تنهایی بر مغز متمرکز است."

OCD یک اختلال عصبی روانپزشکی است که با افکار، تصاویر یا تمایلات غیرقابل کنترل و رفتارهایی برای غلبه بر آنها مشخص می‌شود. شروع آن در اواخر نوجوانی رخ می‌دهد و تقریباً 2.3٪ از جمعیت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شورت می‌گوید: «OCD می‌تواند بسیار ناتوان کننده باشد. «این افراد نمی‌توانند کار کنند. چک کردن درها، شستن مکرر دست‌ها تا زمانی که خونریزی کنند، ترس از اینکه اتفاق وحشتناکی در شرف وقوع است و اجبار برای حل چیزی که آنها را ناراحت کرده است، رفتارهای معمول OCD هستند.

این اختلال تظاهرات مختلفی دارد: چک کردن، میل به مرتب کردن مجدد اشیاء، تمیز کردن و ترس از آلودگی، افکار و تکانه‌های ممنوع یا مضر و اقدامات اجباری که برای تسکین اضطراب انجام می‌شود که ممکن است ساعت‌ها در روز طول بکشد.

در حالی که وسواس‌های OCD ممکن است برای خانواده و دوستان فقط یک عادت عجیب به نظر برسد، اما در بخشی از مغز به نام مدار قشر مخطط-تالاموس-قشر (CSTC) سرچشمه می‌گیرد.

Short می‌گوید: «در افراد مبتلا بهOCD، قشر سینگولیت قدامی، که در مدار CSTC قرار دارد، بیش فعال است. این بیش فعالی زمانی رخ می‌دهد که فرد تحریک می‌شود، دوره OCD را تجربه می‌کند یا در حال استراحت است.

DTMS برای هدف قرار دادن مستقیم آن قسمت از مغز با توجه به Short طراحی شده است. با استفاده از آهنربایی که پالس‌های الکترومغناطیسی تولید می‌کند، dTMS فعالیت عصبی قشر کمربندی قدامی‌و قشر پیش پیشانی میانی را که بخشی از مدار CSTC است، تنظیم می‌کند.

درمان، که برای بیماران 18 سال به بالا طراحی شده است، شامل 29 جلسه dTMS در یک دوره شش هفته‌‌‌ای است. قبل از درمان، شورت یک جلسه 90 دقیقه‌‌‌ای برای ایجاد تحریکات خاص بر اساس علائم بیمار برنامه ریزی می‌کند. اینها می‌تواند شامل تحریکات داخلی مانند افکار و تحریکات خارجی مانند عکس‌ها و تصاویر باشد.

هر جلسه 30 دقیقه طول می‌کشد و شامل تجویز تحریکات و به دنبال آن 18 دقیقه dTMS است. Short می‌گوید: نیازی به بیهوشی نیست و درمان بدون درد است.

شورت می‌گوید: «بیماران ممکن است نبض‌ها را در بالای سر خود احساس کنند و عضلات صورتشان ممکن است در طول درمان منقبض شود، اما شناخت مختل نمی‌شود و حافظه از دست نمی‌رود.»

Short نسبت به نتایج اولیه خوش بین است و نسبت به پتانسیل dTMS و پیشرفت‌هایی که MUSC در درمان تحریک مغز انجام می‌دهد، مشتاق است.

او می‌گوید: «برای من، ارائه کمک به بیماران در حالی که هیچ چیز دیگری به آنها کمک نکرده است، خوشحال کننده است. «مردم مزایای محدودی از داروها و سایر روش‌های درمانی را تجربه کرده‌اند. DTMS به آنها کمک می‌کند تا زندگی خود را برگردانند.

MUSC برای بیش از سه دهه پیشرو در تحریک مغز بوده است. این برنامه به دلیل تحقیقات پیشگامانه، کار بالینی و توسعه در درمان تحریک مغزی، درمان بیش از 15000 بیمار مبتلا بهافسردگی و مجموعه‌‌‌ای از اختلالات عصبی-روانی، در سطح بین المللی پیشرو بوده است.

شورت می‌گوید: «ما نمونه‌ای دیگر از این هستیم که چگونه MUSC مأموریت سه‌جانبه تحقیق، آموزش و خدمات بالینی نوآورانه را انجام می‌دهد.

چندین نوع رایج OCD ، به علاوه تعدادی از انواع فرعی اختلال وسواس فکری-اجباری وجود دارد که می‌تواند بر زندگی روزمره و سلامت روان فرد تأثیر بگذارد.

این وضعیت با افکار وسواسی غیرقابل کنترل و رفتارهای اجباری مشخص می‌شود که اغلب باعث استرس و اضطراب قابل توجهی می‌شود.

برخی از انواع OCD با اشکال دیگر مسائل مربوط به سلامت روان همپوشانی دارند و ممکن است ارتباطی با اعتیاد به عنوان یک اختلال همزمان وجود داشته باشد.

درمان نیاز به ارزیابی مناسب برای شناسایی علائم و درمان‌های مناسب برای هر فرد دارد.

OCD چیست؟

اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یک وضعیت سلامت روانی است که تقریباً 2 تا 3 درصد از افراد در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد و شامل افکار وسواسی مکرر، معروف به "وسواس" و رفتارهای اجباری به نام "اجبار" است.

وسواس فکری یا تمایلات مزاحم و منفی هستند که باعث استرس و اضطراب می‌شوند. وسواس‌های معمولی شامل ترس از آلودگی، شک در مورد ایمنی، و افکار مزاحم در مورد خشونت یا اعمال جنسی است.

اجبارها رفتارهای تکراری هستند که باعث می‌شود فرد به روش‌هایی عمل کند تا تأثیر وسواس‌های خود را کاهش دهد یا کاهش دهد. اجبارهای رایج شامل شستن بیش از حد دست‌ها، یا بررسی مکرر، شمردن، یا مرتب کردن مجدد کلمات یا چیزها است.

نسخه‌های قبلی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) OCD را به عنوان یکی از انواع اصلی اختلالات اضطرابی طبقه بندی می‌کرد .

در جدیدترین نسخه DSM-5، OCD اکنون به عنوان " اختلالات وسواس فکری اجباری و مرتبط " طبقه بندی می‌شود.

حتی اگر از نظر بالینی به عنوان یک اختلال اضطرابی در نظر گرفته نمی‌شود، اضطراب یکی از ویژگی‌ها یا نشانه‌های اصلی اکثر انواع شایع OCD است.

4 نوع OCD چیست؟

علائم OCD بر اساس انواع وسواس و ماهیت اجبار آنها می‌تواند برای هر فرد بسیار متفاوت باشد.

در حالی که بیش از 4 نوع OCD و زیرگروه‌های مربوطه وجود دارد، بسیاری از محققان و متخصصان سلامت روان 4 تا 6 نوع اصلی OCD را رایج ترین آنها می‌دانند.

انواع رایج OCD

• OCD آلودگی
• تقارن و نظم OCD
• بررسی OCD
• آسیب به OCD
• OCD خالص وسواسی (O خالص)
• احتکار OCD
• جهت گیری جنسی OCD
• احتیاط یا OCD مذهبی
• OCD رابطه
• OCD وجودی
• OCD حسی حرکتی
• OCD پدوفیلیا
• OCD پس از زایمان

در حالی که انواع بیشتری از OCD نسبت به موارد ذکر شده در بالا وجود دارد، همه آنها به عنوان اشکال اختلال وسواس فکری-اجباری طبقه بندی می‌شوند.

در زیر چهار مورد از رایج ترین انواع OCD را که افراد تجربه می‌کنند آورده شده است. علائم ممکن است با سایر اشکال OCD یا شرایط سلامت روان همپوشانی داشته باشند و ممکن است در طول زمان تغییر کنند. برای مشاوره با روانشناس برای درمان اختلال وسواس اجباریبه سایت گروه ویانسر بزنید

1. آلودگی OCD

OCD آلودگی یکی از رایج ترین و شناخته شده ترین انواع OCD است.

افرادی که با این نوع OCD دست و پنجه نرم می‌کنند، اغلب درگیر میکروب‌ها، کثیفی‌ها یا آلوده شدن با لمس اشیایی هستند که آنها را کثیف می‌دانند. این می‌تواند منجر به شستن بیش از حد دست‌ها، تمیز کردن، و اجتناب از مکان‌ها یا دست زدن به وسایلی شود که آنها فکر می‌کنند ممکن است آلوده باشند.

افرادی که OCD آلودگی را تجربه می‌کنند از استفاده از توالت‌های عمومی، دست زدن به دستگیره‌های در یا صندلی توالت اجتناب می‌کنند، همیشه مواد ضدعفونی کننده دست به همراه دارند و مشغول شستن مداوم دست‌های خود هستند.

دست دادن با شخص دیگری می‌تواند باعث ناراحتی شدید شود و افراد مبتلا به OCD آلوده در مورد دوش گرفتن طولانی مدت برای تمیز شدن و جلوگیری از میکروب‌ها وسواس دارند.

2. آسیب به OCD

آسیب OCD با افکار مزاحم در مورد ایجاد آسیب فیزیکی یا عاطفی به خود یا دیگران مشخص می‌شود.

افکار بیش از حد وسواسی در مورد آسیب رساندن به خانواده، دوستان، همکاران یا حتی حیوانات خانگی می‌تواند باعث ناراحتی روانی شدید شود و ممکن است منجر به بررسی رفتارها یا اجتناب از موقعیت‌های خاص برای جلوگیری از ایجاد آسیب شود.

آسیب اجبارهای OCD شامل جستجوی اطمینان یا شرکت در مراسم ذهنی برای اطمینان از اینکه هیچ آسیبی وارد نمی‌شود.

3. تقارن و نظم OCD

افرادی که از تقارن و نظم OCD رنج می‌برند در زندگی خود نیاز دائمی‌به تقارن، نظم و کمال دارند.

آنها وسواس زیادی دارند که همه چیز به روشی خاص یا در یک مکان دقیق سازماندهی شود و زمان قابل توجهی را صرف اطمینان از کامل بودن همه چیز می‌کنند.

مثال‌ها عبارتند از اطمینان از اینکه کتاب‌های روی قفسه کاملاً صاف هستند یا مدادهای روی میز در ردیف‌های مرتبی قرار گرفته‌اند، و اگر اینطور نباشد، باعث اضطراب و پریشانی شدید می‌شود.

این امر فرد را وادار می‌کند که به طور اجباری اقلام را در یک مکان یا ترتیب دقیق مرتب یا مجدداً مرتب کند تا از احساس عصبی یا اضطراب جلوگیری کند.

4. بررسی OCD

بررسی OCD بسیار شبیه به آسیب OCD است، زیرا افراد وسواس زیادی دارند که به طور مکرر موارد را بررسی و دوباره بررسی کنند تا صحت آنها را تأیید کنند و از ایجاد آسیب جلوگیری کنند.

این نوع OCD شامل تردیدهای مداوم و نیاز به اطمینان مداوم است.

مردم هنگام خروج از خانه دچار ترس از باز گذاشتن درها یا روشن شدن وسایل برقی می‌شوند، بنابراین به طور اجباری قفل‌ها، اجاق‌ها، چراغ‌ها و درهای ماشین را چک می‌کنند.

این شکل از OCD می‌تواند زمان بر باشد و بر سلامت روانی افراد و همچنین زندگی کاری و اجتماعی آنها تأثیر بگذارد.

علل

مانند بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان، اختلال اضطراب اجتماعیاحتمالاً از تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی و محیطی ناشی می‌شود. علل احتمالی عبارتند از:

• صفات ارثی اختلالات اضطرابی معمولا در خانواده‌ها ایجاد می‌شود. با این حال، کاملاً مشخص نیست که چه مقدار از این ممکن است به دلیل ژنتیک باشد و چه مقدار به دلیل رفتار آموخته شده است.
• ساختار مغز. ساختاری در مغز به نام آمیگدال (uh-MIG-duh-luh) ممکن است در کنترل پاسخ ترس نقش داشته باشد. افرادی که آمیگدال بیش فعال دارند ممکن است واکنش ترس شدیدی داشته باشند که باعث افزایش اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی می‌شود.
• محیط زیست. اختلال اضطراب اجتماعیممکن است یک رفتار آموخته شده باشد - برخی افراد ممکن است پس از یک موقعیت اجتماعی ناخوشایند یا شرم آور دچار اضطراب قابل توجهی شوند. همچنین، ممکن است بین اختلال اضطراب اجتماعی و والدینی که رفتار اضطرابی را در موقعیت‌های اجتماعی مدل می‌کنند یا نسبت به فرزندان خود کنترل‌تر یا بیش از حد محافظت می‌کنند، ارتباط وجود داشته باشد.

عوامل خطر

عوامل متعددی می‌توانند خطر ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعیرا افزایش دهند، از جمله:

• سابقه خانوادگی. اگر والدین یا خواهر و برادرهای بیولوژیکی شما این بیماری را داشته باشند، احتمال ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعیبیشتر است.
• تجربیات منفی کودکانی که مسخره کردن، قلدری، طرد شدن، تمسخر یا تحقیر را تجربه می‌کنند، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعیباشند. علاوه بر این، سایر رویدادهای منفی در زندگی، مانند تعارضات خانوادگی، تروما یا سوء استفاده ممکن است با این اختلال همراه باشد.
• خلق و خوی. کودکانی که در مواجهه با موقعیت‌ها یا افراد جدید خجالتی، ترسو، گوشه‌گیر یا محدود هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.
• مطالبات اجتماعی یا کاری جدید علائم اختلال اضطراب اجتماعیمعمولاً در سال‌های نوجوانی شروع می‌شود، اما ملاقات با افراد جدید، سخنرانی در جمع یا ارائه یک کار مهم ممکن است برای اولین بار علائم را ایجاد کند.
• داشتن ظاهر یا وضعیتی که جلب توجه می‌کند. به عنوان مثال، تغییر شکل صورت، لکنت زبان یا لرزش ناشی از بیماری پارکینسون می‌تواند احساس خودآگاهی را افزایش دهد و ممکن است باعث ایجاد اختلال اضطراب اجتماعیدر برخی افراد شود.

یک برنامه روزانه تنظیم کنید

تنظیم یک برنامه روزانه برای فرزندتان به او کمک می‌کند تا منظم و با این رفتار آشنا شود. این به کاهش اضطراب و بیقراری کمک می‌کند.

بازیگوش بودن یک حالت سلامتی است و برای سن آنها مورد انتظار است. با پزشک خود مشورت کنید و توصیه‌ها و پیشنهادات او را برای مدیریت موثر کودک بیش فعال خود دنبال کنید.